onteigenen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈɛi̯.ɣə.nə(n)/
Audio: (file)
Verb
onteigenen
- to expropriate, to exercise an act of eminent domain/compulsory purchase/resumption
Conjugation
| Conjugation of onteigenen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onteigenen | |||
| past singular | onteigende | |||
| past participle | onteigend | |||
| infinitive | onteigenen | |||
| gerund | onteigenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | onteigen | onteigende | ||
| 2nd person sing. (jij) | onteigent, onteigen2 | onteigende | ||
| 2nd person sing. (u) | onteigent | onteigende | ||
| 2nd person sing. (gij) | onteigent | onteigende | ||
| 3rd person singular | onteigent | onteigende | ||
| plural | onteigenen | onteigenden | ||
| subjunctive sing.1 | onteigene | onteigende | ||
| subjunctive plur.1 | onteigenen | onteigenden | ||
| imperative sing. | onteigen | |||
| imperative plur.1 | onteigent | |||
| participles | onteigenend | onteigend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||