ontglijden

Dutch

Etymology

From ont- (“de-, away”) +‎ glijden (“to slip”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈɣlɛi̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧glij‧den
  • Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

ontglijden

  1. (intransitive) to slip away
  2. (intransitive) to become lost
  3. (intransitive) to get away, to escape

Conjugation

Conjugation of ontglijden (strong class 1, slightly irregular, prefixed)
infinitive ontglijden
past singular ontgleed
past participle ontgleden
infinitive ontglijden
gerund ontglijden n
present tense past tense
1st person singular ontglij, ontglijd ontgleed
2nd person sing. (jij) ontglijdt, ontglij2, ontglijd2 ontgleed
2nd person sing. (u) ontglijdt ontgleed
2nd person sing. (gij) ontglijdt ontgleedt
3rd person singular ontglijdt ontgleed
plural ontglijden ontgleden
subjunctive sing.1 ontglijde ontglede
subjunctive plur.1 ontglijden ontgleden
imperative sing. ontglij, ontglijd
imperative plur.1 ontglijdt
participles ontglijdend ontgleden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.