ontkerkelijken

Dutch

Etymology

From kerkelijk (“ecclesiastic, believing”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈkɛr.kə.lə.kə(n)/
  • Hyphenation: ont‧ker‧ke‧lij‧ken
  • Rhymes: -ɛrkələkən

Verb

ontkerkelijken

  1. (ergative) to secularize, to make or become less Christian (specifically affiliated with a church) [from 19th c.]

Conjugation

Conjugation of ontkerkelijken (weak, prefixed)
infinitive ontkerkelijken
past singular ontkerkelijkte
past participle ontkerkelijkt
infinitive ontkerkelijken
gerund ontkerkelijken n
present tense past tense
1st person singular ontkerkelijk ontkerkelijkte
2nd person sing. (jij) ontkerkelijkt, ontkerkelijk2 ontkerkelijkte
2nd person sing. (u) ontkerkelijkt ontkerkelijkte
2nd person sing. (gij) ontkerkelijkt ontkerkelijkte
3rd person singular ontkerkelijkt ontkerkelijkte
plural ontkerkelijken ontkerkelijkten
subjunctive sing.1 ontkerkelijke ontkerkelijkte
subjunctive plur.1 ontkerkelijken ontkerkelijkten
imperative sing. ontkerkelijk
imperative plur.1 ontkerkelijkt
participles ontkerkelijkend ontkerkelijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.