ontmaagden
Dutch
Etymology
From maagd (“virgin”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈmaːx.də(n)/
Audio: (file)
Verb
ontmaagden
- (transitive) to deflower
Conjugation
| Conjugation of ontmaagden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontmaagden | |||
| past singular | ontmaagdde | |||
| past participle | ontmaagd | |||
| infinitive | ontmaagden | |||
| gerund | ontmaagden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontmaagd | ontmaagdde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontmaagdt, ontmaagd2 | ontmaagdde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontmaagdt | ontmaagdde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontmaagdt | ontmaagdde | ||
| 3rd person singular | ontmaagdt | ontmaagdde | ||
| plural | ontmaagden | ontmaagdden | ||
| subjunctive sing.1 | ontmaagde | ontmaagdde | ||
| subjunctive plur.1 | ontmaagden | ontmaagdden | ||
| imperative sing. | ontmaagd | |||
| imperative plur.1 | ontmaagdt | |||
| participles | ontmaagdend | ontmaagd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||