ontmaagden

Dutch

Etymology

From maagd (virgin) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈmaːx.də(n)/
  • Audio:(file)

Verb

ontmaagden

  1. (transitive) to deflower

Conjugation

Conjugation of ontmaagden (weak, prefixed)
infinitive ontmaagden
past singular ontmaagdde
past participle ontmaagd
infinitive ontmaagden
gerund ontmaagden n
present tense past tense
1st person singular ontmaagd ontmaagdde
2nd person sing. (jij) ontmaagdt, ontmaagd2 ontmaagdde
2nd person sing. (u) ontmaagdt ontmaagdde
2nd person sing. (gij) ontmaagdt ontmaagdde
3rd person singular ontmaagdt ontmaagdde
plural ontmaagden ontmaagdden
subjunctive sing.1 ontmaagde ontmaagdde
subjunctive plur.1 ontmaagden ontmaagdden
imperative sing. ontmaagd
imperative plur.1 ontmaagdt
participles ontmaagdend ontmaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.