ontslaan

Dutch

Etymology

From ont- +‎ slaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈslaːn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aːn

Verb

ontslaan

  1. to discharge, to let go, to free of one's duties
  2. to fire, to sack (terminate the employment of)

Conjugation

Conjugation of ontslaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive ontslaan
past singular ontsloeg
past participle ontslagen
infinitive ontslaan
gerund ontslaan n
present tense past tense
1st person singular ontsla ontsloeg
2nd person sing. (jij) ontslaat, ontsla2 ontsloeg
2nd person sing. (u) ontslaat ontsloeg
2nd person sing. (gij) ontslaat ontsloegt
3rd person singular ontslaat ontsloeg
plural ontslaan ontsloegen
subjunctive sing.1 ontsla ontsloege
subjunctive plur.1 ontslaan ontsloegen
imperative sing. ontsla
imperative plur.1 ontslaat
participles ontslaand ontslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.