ontslapen

Dutch

Etymology

From ont- (“away”) +‎ slapen (“to sleep”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈslaːpə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧sla‧pen
  • Rhymes: -aːpən

Verb

ontslapen

  1. (intransitive) to die, to pass away

Conjugation

Conjugation of ontslapen (strong class 7, prefixed)
infinitive ontslapen
past singular ontsliep
past participle ontslapen
infinitive ontslapen
gerund ontslapen n
present tense past tense
1st person singular ontslaap ontsliep
2nd person sing. (jij) ontslaapt, ontslaap2 ontsliep
2nd person sing. (u) ontslaapt ontsliep
2nd person sing. (gij) ontslaapt ontsliept
3rd person singular ontslaapt ontsliep
plural ontslapen ontsliepen
subjunctive sing.1 ontslape ontsliepe
subjunctive plur.1 ontslapen ontsliepen
imperative sing. ontslaap
imperative plur.1 ontslaapt
participles ontslapend ontslapen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.