ontstressen
Dutch
Etymology
Verb
ontstressen
- (ambitransitive) to destress (reduce stress in oneself or another person)
Conjugation
| Conjugation of ontstressen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontstressen | |||
| past singular | ontstreste | |||
| past participle | ontstrest | |||
| infinitive | ontstressen | |||
| gerund | ontstressen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontstres | ontstreste | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontstrest, ontstres2 | ontstreste | ||
| 2nd person sing. (u) | ontstrest | ontstreste | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontstrest | ontstreste | ||
| 3rd person singular | ontstrest | ontstreste | ||
| plural | ontstressen | ontstresten | ||
| subjunctive sing.1 | ontstresse | ontstreste | ||
| subjunctive plur.1 | ontstressen | ontstresten | ||
| imperative sing. | ontstres | |||
| imperative plur.1 | ontstrest | |||
| participles | ontstressend | ontstrest | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
| Conjugation of ontstressen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontstressen | |||
| past singular | ontstresste | |||
| past participle | ontstresst | |||
| infinitive | ontstressen | |||
| gerund | ontstressen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontstress | ontstresste | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontstresst, ontstress2 | ontstresste | ||
| 2nd person sing. (u) | ontstresst | ontstresste | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontstresst | ontstresste | ||
| 3rd person singular | ontstresst | ontstresste | ||
| plural | ontstressen | ontstressten | ||
| subjunctive sing.1 | ontstresse | ontstresste | ||
| subjunctive plur.1 | ontstressen | ontstressten | ||
| imperative sing. | ontstress | |||
| imperative plur.1 | ontstresst | |||
| participles | ontstressend | ontstresst | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||