ontvoeren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch ontvoeren. Equivalent to ont- + voeren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈvu.rə(n)/, [-vuː-]
Audio: (file) - Hyphenation: ont‧voe‧ren
- Rhymes: -urən
Verb
ontvoeren
Conjugation
| Conjugation of ontvoeren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontvoeren | |||
| past singular | ontvoerde | |||
| past participle | ontvoerd | |||
| infinitive | ontvoeren | |||
| gerund | ontvoeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontvoer | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontvoert, ontvoer2 | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontvoert | ontvoerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontvoert | ontvoerde | ||
| 3rd person singular | ontvoert | ontvoerde | ||
| plural | ontvoeren | ontvoerden | ||
| subjunctive sing.1 | ontvoere | ontvoerde | ||
| subjunctive plur.1 | ontvoeren | ontvoerden | ||
| imperative sing. | ontvoer | |||
| imperative plur.1 | ontvoert | |||
| participles | ontvoerend | ontvoerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||