opbloeien

Dutch

Etymology

From op +‎ bloeien.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opbloeien

  1. to flourish

Conjugation

Conjugation of opbloeien (weak, separable)
infinitive opbloeien
past singular bloeide op
past participle opgebloeid
infinitive opbloeien
gerund opbloeien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bloei op bloeide op opbloei opbloeide
2nd person sing. (jij) bloeit op, bloei op2 bloeide op opbloeit opbloeide
2nd person sing. (u) bloeit op bloeide op opbloeit opbloeide
2nd person sing. (gij) bloeit op bloeide op opbloeit opbloeide
3rd person singular bloeit op bloeide op opbloeit opbloeide
plural bloeien op bloeiden op opbloeien opbloeiden
subjunctive sing.1 bloeie op bloeide op opbloeie opbloeide
subjunctive plur.1 bloeien op bloeiden op opbloeien opbloeiden
imperative sing. bloei op
imperative plur.1 bloeit op
participles opbloeiend opgebloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.