opboksen

Dutch

Etymology

Compound of op +‎ boksen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔ(p)ˌbɔk.sə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧bok‧sen

Verb

opboksen

  1. to contend with effort [with tegen ‘with’], to act with exertion [with tegen ‘against’]

Conjugation

Conjugation of opboksen (weak, separable)
infinitive opboksen
past singular bokste op
past participle opgebokst
infinitive opboksen
gerund opboksen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular boks op bokste op opboks opbokste
2nd person sing. (jij) bokst op, boks op2 bokste op opbokst opbokste
2nd person sing. (u) bokst op bokste op opbokst opbokste
2nd person sing. (gij) bokst op bokste op opbokst opbokste
3rd person singular bokst op bokste op opbokst opbokste
plural boksen op boksten op opboksen opboksten
subjunctive sing.1 bokse op bokste op opbokse opbokste
subjunctive plur.1 boksen op boksten op opboksen opboksten
imperative sing. boks op
imperative plur.1 bokst op
participles opboksend opgebokst
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.