opbruisen

Dutch

Etymology

From op +‎ bruisen, from Middle Dutch bruuschen, from Old Dutch *brūskon, from Proto-Germanic *brūskōną.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧brui‧sen
  • Rhymes: -œy̯sən

Verb

opbruisen

  1. (intransitive) to effervesce, to bubble up, to froth, to fizz

Conjugation

Conjugation of opbruisen (weak, separable)
infinitive opbruisen
past singular bruiste op
past participle opgebruist
infinitive opbruisen
gerund opbruisen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bruis op bruiste op opbruis opbruiste
2nd person sing. (jij) bruist op, bruis op2 bruiste op opbruist opbruiste
2nd person sing. (u) bruist op bruiste op opbruist opbruiste
2nd person sing. (gij) bruist op bruiste op opbruist opbruiste
3rd person singular bruist op bruiste op opbruist opbruiste
plural bruisen op bruisten op opbruisen opbruisten
subjunctive sing.1 bruise op bruiste op opbruise opbruiste
subjunctive plur.1 bruisen op bruisten op opbruisen opbruisten
imperative sing. bruis op
imperative plur.1 bruist op
participles opbruisend opgebruist
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.