opdagen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch opdagen. Equivalent to op (“up”) +‎ dagen (“to dawn”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌdaː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧da‧gen

Verb

opdagen

  1. (intransitive) to show up, to appear
  2. (transitive, obsolete) to summon, to subpoena

Conjugation

Conjugation of opdagen (weak, separable)
infinitive opdagen
past singular daagde op
past participle opgedaagd
infinitive opdagen
gerund opdagen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular daag op daagde op opdaag opdaagde
2nd person sing. (jij) daagt op, daag op2 daagde op opdaagt opdaagde
2nd person sing. (u) daagt op daagde op opdaagt opdaagde
2nd person sing. (gij) daagt op daagde op opdaagt opdaagde
3rd person singular daagt op daagde op opdaagt opdaagde
plural dagen op daagden op opdagen opdaagden
subjunctive sing.1 dage op daagde op opdage opdaagde
subjunctive plur.1 dagen op daagden op opdagen opdaagden
imperative sing. daag op
imperative plur.1 daagt op
participles opdagend opgedaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: opdaag

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.