opdragen

Danish

Verb

opdragen

  1. (when used as an adjective) common past participle of opdrage

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ dragen (“to wear, carry”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opdragen

  1. to assign a duty to, to charge with
  2. to dedicate (to another)
  3. to entrust

Conjugation

Conjugation of opdragen (strong class 6, separable)
infinitive opdragen
past singular droeg op
past participle opgedragen
infinitive opdragen
gerund opdragen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular draag op droeg op opdraag opdroeg
2nd person sing. (jij) draagt op, draag op2 droeg op opdraagt opdroeg
2nd person sing. (u) draagt op droeg op opdraagt opdroeg
2nd person sing. (gij) draagt op droegt op opdraagt opdroegt
3rd person singular draagt op droeg op opdraagt opdroeg
plural dragen op droegen op opdragen opdroegen
subjunctive sing.1 drage op droege op opdrage opdroege
subjunctive plur.1 dragen op droegen op opdragen opdroegen
imperative sing. draag op
imperative plur.1 draagt op
participles opdragend opgedragen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.