opduiken

Dutch

Etymology

From op +‎ duiken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opduiken

  1. to appear, to emerge, to turn up, to show up (usually suddenly after being hidden or absent for some time)
  2. (from water) to bring up, to bring to the surface
  3. (from earth) to unearth, to dig up

Conjugation

Conjugation of opduiken (strong class 2b, separable)
infinitive opduiken
past singular dook op
past participle opgedoken
infinitive opduiken
gerund opduiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular duik op dook op opduik opdook
2nd person sing. (jij) duikt op, duik op2 dook op opduikt opdook
2nd person sing. (u) duikt op dook op opduikt opdook
2nd person sing. (gij) duikt op dookt op opduikt opdookt
3rd person singular duikt op dook op opduikt opdook
plural duiken op doken op opduiken opdoken
subjunctive sing.1 duike op doke op opduike opdoke
subjunctive plur.1 duiken op doken op opduiken opdoken
imperative sing. duik op
imperative plur.1 duikt op
participles opduikend opgedoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.