opgebruiken

Dutch

Etymology

From op +‎ gebruiken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔp.ɣəˌbrœy̯kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧ge‧brui‧ken

Verb

opgebruiken

  1. to use up

Conjugation

Conjugation of opgebruiken (weak, prefixed, separable)
infinitive opgebruiken
past singular gebruikte op
past participle opgebruikt
infinitive opgebruiken
gerund opgebruiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular gebruik op gebruikte op opgebruik opgebruikte
2nd person sing. (jij) gebruikt op, gebruik op2 gebruikte op opgebruikt opgebruikte
2nd person sing. (u) gebruikt op gebruikte op opgebruikt opgebruikte
2nd person sing. (gij) gebruikt op gebruikte op opgebruikt opgebruikte
3rd person singular gebruikt op gebruikte op opgebruikt opgebruikte
plural gebruiken op gebruikten op opgebruiken opgebruikten
subjunctive sing.1 gebruike op gebruikte op opgebruike opgebruikte
subjunctive plur.1 gebruiken op gebruikten op opgebruiken opgebruikten
imperative sing. gebruik op
imperative plur.1 gebruikt op
participles opgebruikend opgebruikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.