ophalen

Dutch

Etymology

From op +‎ halen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌɦaː.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧ha‧len

Verb

ophalen

  1. to haul up, to raise
  2. to collect

Conjugation

Conjugation of ophalen (weak, separable)
infinitive ophalen
past singular haalde op
past participle opgehaald
infinitive ophalen
gerund ophalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal op haalde op ophaal ophaalde
2nd person sing. (jij) haalt op, haal op2 haalde op ophaalt ophaalde
2nd person sing. (u) haalt op haalde op ophaalt ophaalde
2nd person sing. (gij) haalt op haalde op ophaalt ophaalde
3rd person singular haalt op haalde op ophaalt ophaalde
plural halen op haalden op ophalen ophaalden
subjunctive sing.1 hale op haalde op ophale ophaalde
subjunctive plur.1 halen op haalden op ophalen ophaalden
imperative sing. haal op
imperative plur.1 haalt op
participles ophalend opgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.