ophangen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch ophangen. Equivalent to op + hangen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔpˌɦɑ.ŋə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: op‧han‧gen
Verb
ophangen
- (transitive) to hang up (to append or suspend)
- Hebben jullie al slingers opgehangen?
- Have you hung some garlands up yet?
- (transitive) to hang, to execute by hanging
- Op dit schilderij hangen wilde dieren jachthonden op.
- Wild animals are hanging hounds in this painting.
- (intransitive, transitive) to hang up (a telephone), to end a telephone conversation
- Zij kreeg een van hen aan de lijn, maar toen ze haar naam zei, werd er opgehangen.
- She managed to get one of them on the phone, but when she said her name they hung up.
Conjugation
| Conjugation of ophangen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ophangen | |||
| past singular | hing op | |||
| past participle | opgehangen | |||
| infinitive | ophangen | |||
| gerund | ophangen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hang op | hing op | ophang | ophing |
| 2nd person sing. (jij) | hangt op, hang op2 | hing op | ophangt | ophing |
| 2nd person sing. (u) | hangt op | hing op | ophangt | ophing |
| 2nd person sing. (gij) | hangt op | hingt op | ophangt | ophingt |
| 3rd person singular | hangt op | hing op | ophangt | ophing |
| plural | hangen op | hingen op | ophangen | ophingen |
| subjunctive sing.1 | hange op | hinge op | ophange | ophinge |
| subjunctive plur.1 | hangen op | hingen op | ophangen | ophingen |
| imperative sing. | hang op | |||
| imperative plur.1 | hangt op | |||
| participles | ophangend | opgehangen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||