opjagen

Dutch

Etymology

From op +‎ jagen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌjaː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧ja‧gen

Verb

opjagen

  1. to chase

Conjugation

Conjugation of opjagen (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive opjagen
past singular joeg op
past participle opgejaagd
infinitive opjagen
gerund opjagen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular jaag op joeg op opjaag opjoeg
2nd person sing. (jij) jaagt op, jaag op2 joeg op opjaagt opjoeg
2nd person sing. (u) jaagt op joeg op opjaagt opjoeg
2nd person sing. (gij) jaagt op joegt op opjaagt opjoegt
3rd person singular jaagt op joeg op opjaagt opjoeg
plural jagen op joegen op opjagen opjoegen
subjunctive sing.1 jage op joege op opjage opjoege
subjunctive plur.1 jagen op joegen op opjagen opjoegen
imperative sing. jaag op
imperative plur.1 jaagt op
participles opjagend opgejaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

  • jagen op
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.