opklimmen

Dutch

Etymology

From op +‎ klimmen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opklimmen

  1. to climb up
  2. to become greater, to become larger

Conjugation

Conjugation of opklimmen (strong class 3a, separable)
infinitive opklimmen
past singular klom op
past participle opgeklommen
infinitive opklimmen
gerund opklimmen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klim op klom op opklim opklom
2nd person sing. (jij) klimt op, klim op2 klom op opklimt opklom
2nd person sing. (u) klimt op klom op opklimt opklom
2nd person sing. (gij) klimt op klomt op opklimt opklomt
3rd person singular klimt op klom op opklimt opklom
plural klimmen op klommen op opklimmen opklommen
subjunctive sing.1 klimme op klomme op opklimme opklomme
subjunctive plur.1 klimmen op klommen op opklimmen opklommen
imperative sing. klim op
imperative plur.1 klimt op
participles opklimmend opgeklommen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.