opkrikken

Dutch

Etymology

From op +‎ krik +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opkrikken

  1. to lift with a jack
  2. (figuratively) to improve, to better

Conjugation

Conjugation of opkrikken (weak, separable)
infinitive opkrikken
past singular krikte op
past participle opgekrikt
infinitive opkrikken
gerund opkrikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular krik op krikte op opkrik opkrikte
2nd person sing. (jij) krikt op, krik op2 krikte op opkrikt opkrikte
2nd person sing. (u) krikt op krikte op opkrikt opkrikte
2nd person sing. (gij) krikt op krikte op opkrikt opkrikte
3rd person singular krikt op krikte op opkrikt opkrikte
plural krikken op krikten op opkrikken opkrikten
subjunctive sing.1 krikke op krikte op opkrikke opkrikte
subjunctive plur.1 krikken op krikten op opkrikken opkrikten
imperative sing. krik op
imperative plur.1 krikt op
participles opkrikkend opgekrikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.