opleiden

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ leiden (“to lead”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opleiden

  1. to lead up
  2. to bring up, educate
  3. to coach, train

Conjugation

Conjugation of opleiden (weak, separable)
infinitive opleiden
past singular leidde op
past participle opgeleid
infinitive opleiden
gerund opleiden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leid op leidde op opleid opleidde
2nd person sing. (jij) leidt op, leid op2 leidde op opleidt opleidde
2nd person sing. (u) leidt op leidde op opleidt opleidde
2nd person sing. (gij) leidt op leidde op opleidt opleidde
3rd person singular leidt op leidde op opleidt opleidde
plural leiden op leidden op opleiden opleidden
subjunctive sing.1 leide op leidde op opleide opleidde
subjunctive plur.1 leiden op leidden op opleiden opleidden
imperative sing. leid op
imperative plur.1 leidt op
participles opleidend opgeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.