oplijsten

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ lijst (“list”) +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

oplijsten

  1. to list

Conjugation

Conjugation of oplijsten (weak, separable)
infinitive oplijsten
past singular lijstte op
past participle opgelijst
infinitive oplijsten
gerund oplijsten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lijst op lijstte op oplijst oplijstte
2nd person sing. (jij) lijst op lijstte op oplijst oplijstte
2nd person sing. (u) lijst op lijstte op oplijst oplijstte
2nd person sing. (gij) lijst op lijstte op oplijst oplijstte
3rd person singular lijst op lijstte op oplijst oplijstte
plural lijsten op lijstten op oplijsten oplijstten
subjunctive sing.1 lijste op lijstte op oplijste oplijstte
subjunctive plur.1 lijsten op lijstten op oplijsten oplijstten
imperative sing. lijst op
imperative plur.1 lijst op
participles oplijstend opgelijst
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.