opmerken

Dutch

Etymology

From op +‎ merken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opmerken

  1. to remark, notice

Conjugation

Conjugation of opmerken (weak, separable)
infinitive opmerken
past singular merkte op
past participle opgemerkt
infinitive opmerken
gerund opmerken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular merk op merkte op opmerk opmerkte
2nd person sing. (jij) merkt op, merk op2 merkte op opmerkt opmerkte
2nd person sing. (u) merkt op merkte op opmerkt opmerkte
2nd person sing. (gij) merkt op merkte op opmerkt opmerkte
3rd person singular merkt op merkte op opmerkt opmerkte
plural merken op merkten op opmerken opmerkten
subjunctive sing.1 merke op merkte op opmerke opmerkte
subjunctive plur.1 merken op merkten op opmerken opmerkten
imperative sing. merk op
imperative plur.1 merkt op
participles opmerkend opgemerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.