oppugnatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of oppugnō (“attack, assault”).
Participle
oppugnātus (feminine oppugnāta, neuter oppugnātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | oppugnātus | oppugnāta | oppugnātum | oppugnātī | oppugnātae | oppugnāta | |
| genitive | oppugnātī | oppugnātae | oppugnātī | oppugnātōrum | oppugnātārum | oppugnātōrum | |
| dative | oppugnātō | oppugnātae | oppugnātō | oppugnātīs | |||
| accusative | oppugnātum | oppugnātam | oppugnātum | oppugnātōs | oppugnātās | oppugnāta | |
| ablative | oppugnātō | oppugnātā | oppugnātō | oppugnātīs | |||
| vocative | oppugnāte | oppugnāta | oppugnātum | oppugnātī | oppugnātae | oppugnāta | |