oppugnatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of oppugnō (attack, assault).

Participle

oppugnātus (feminine oppugnāta, neuter oppugnātum); first/second-declension participle

  1. attacked, assaulted, having been attacked.
  2. stormed, besieged, having been stormed.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative oppugnātus oppugnāta oppugnātum oppugnātī oppugnātae oppugnāta
genitive oppugnātī oppugnātae oppugnātī oppugnātōrum oppugnātārum oppugnātōrum
dative oppugnātō oppugnātae oppugnātō oppugnātīs
accusative oppugnātum oppugnātam oppugnātum oppugnātōs oppugnātās oppugnāta
ablative oppugnātō oppugnātā oppugnātō oppugnātīs
vocative oppugnāte oppugnāta oppugnātum oppugnātī oppugnātae oppugnāta