oprijzen

Dutch

Etymology

From op +‎ rijzen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

oprijzen

  1. (intransitive) to arise, to rise up

Conjugation

Conjugation of oprijzen (strong class 1, separable)
infinitive oprijzen
past singular rees op
past participle opgerezen
infinitive oprijzen
gerund oprijzen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rijs op rees op oprijs oprees
2nd person sing. (jij) rijst op, rijs op2 rees op oprijst oprees
2nd person sing. (u) rijst op rees op oprijst oprees
2nd person sing. (gij) rijst op reest op oprijst opreest
3rd person singular rijst op rees op oprijst oprees
plural rijzen op rezen op oprijzen oprezen
subjunctive sing.1 rijze op reze op oprijze opreze
subjunctive plur.1 rijzen op rezen op oprijzen oprezen
imperative sing. rijs op
imperative plur.1 rijst op
participles oprijzend opgerezen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.