opsouperen
Dutch
Etymology
From op (“up”) + souperen (“to take supper, feast”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔp.suˌpeː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: op‧sou‧pe‧ren
Verb
opsouperen
Conjugation
| Conjugation of opsouperen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opsouperen | |||
| past singular | soupeerde op | |||
| past participle | opgesoupeerd | |||
| infinitive | opsouperen | |||
| gerund | opsouperen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | soupeer op | soupeerde op | opsoupeer | opsoupeerde |
| 2nd person sing. (jij) | soupeert op, soupeer op2 | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
| 2nd person sing. (u) | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
| 2nd person sing. (gij) | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
| 3rd person singular | soupeert op | soupeerde op | opsoupeert | opsoupeerde |
| plural | souperen op | soupeerden op | opsouperen | opsoupeerden |
| subjunctive sing.1 | soupere op | soupeerde op | opsoupere | opsoupeerde |
| subjunctive plur.1 | souperen op | soupeerden op | opsouperen | opsoupeerden |
| imperative sing. | soupeer op | |||
| imperative plur.1 | soupeert op | |||
| participles | opsouperend | opgesoupeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||