opsporen

Dutch

Etymology

From op +‎ sporen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌspoː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧spo‧ren

Verb

opsporen

  1. to trace, identify

Conjugation

Conjugation of opsporen (weak, separable)
infinitive opsporen
past singular spoorde op
past participle opgespoord
infinitive opsporen
gerund opsporen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spoor op spoorde op opspoor opspoorde
2nd person sing. (jij) spoort op, spoor op2 spoorde op opspoort opspoorde
2nd person sing. (u) spoort op spoorde op opspoort opspoorde
2nd person sing. (gij) spoort op spoorde op opspoort opspoorde
3rd person singular spoort op spoorde op opspoort opspoorde
plural sporen op spoorden op opsporen opspoorden
subjunctive sing.1 spore op spoorde op opspore opspoorde
subjunctive plur.1 sporen op spoorden op opsporen opspoorden
imperative sing. spoor op
imperative plur.1 spoort op
participles opsporend opgespoord
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.