opstapelen

Dutch

Etymology

From op +‎ stapelen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opstapelen

  1. (transitive) to pile up, heap
    Synonyms: accumuleren, ophopen
  2. (reflexive) to accumulate, pile up
    Synonyms: accumuleren, ophopen

Conjugation

Conjugation of opstapelen (weak, separable)
infinitive opstapelen
past singular stapelde op
past participle opgestapeld
infinitive opstapelen
gerund opstapelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stapel op stapelde op opstapel opstapelde
2nd person sing. (jij) stapelt op, stapel op2 stapelde op opstapelt opstapelde
2nd person sing. (u) stapelt op stapelde op opstapelt opstapelde
2nd person sing. (gij) stapelt op stapelde op opstapelt opstapelde
3rd person singular stapelt op stapelde op opstapelt opstapelde
plural stapelen op stapelden op opstapelen opstapelden
subjunctive sing.1 stapele op stapelde op opstapele opstapelde
subjunctive plur.1 stapelen op stapelden op opstapelen opstapelden
imperative sing. stapel op
imperative plur.1 stapelt op
participles opstapelend opgestapeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.