opsteken

Dutch

Etymology

From op +‎ steken.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧ste‧ken

Verb

opsteken

  1. to learn
    Hij stak niets op van de lessen op school. - He learned nothing from the lesson at school.
  2. to set something on fire, to light
    Ondanks zijn benauwdheid stak hij toch weer een sigaret op. - Despite his anxiety, he lit a cigarette.
  3. to raise an object
  4. (a natural event) to begin to occur

Conjugation

Conjugation of opsteken (strong class 4, separable)
infinitive opsteken
past singular stak op
past participle opgestoken
infinitive opsteken
gerund opsteken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular steek op stak op opsteek opstak
2nd person sing. (jij) steekt op, steek op2 stak op opsteekt opstak
2nd person sing. (u) steekt op stak op opsteekt opstak
2nd person sing. (gij) steekt op staakt op opsteekt opstaakt
3rd person singular steekt op stak op opsteekt opstak
plural steken op staken op opsteken opstaken
subjunctive sing.1 steke op stake op opsteke opstake
subjunctive plur.1 steken op staken op opsteken opstaken
imperative sing. steek op
imperative plur.1 steekt op
participles opstekend opgestoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Negerhollands: stek op
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.