opstellen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌstɛ.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧stel‧len

Etymology 1

From op (“up”) +‎ stellen.

Verb

opstellen

  1. to arrange, line up
  2. to formulate
Conjugation
Conjugation of opstellen (weak, separable)
infinitive opstellen
past singular stelde op
past participle opgesteld
infinitive opstellen
gerund opstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel op stelde op opstel opstelde
2nd person sing. (jij) stelt op, stel op2 stelde op opstelt opstelde
2nd person sing. (u) stelt op stelde op opstelt opstelde
2nd person sing. (gij) stelt op stelde op opstelt opstelde
3rd person singular stelt op stelde op opstelt opstelde
plural stellen op stelden op opstellen opstelden
subjunctive sing.1 stelle op stelde op opstelle opstelde
subjunctive plur.1 stellen op stelden op opstellen opstelden
imperative sing. stel op
imperative plur.1 stelt op
participles opstellend opgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

opstellen

  1. plural of opstel

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.