opvallen

Dutch

Etymology

From op +‎ vallen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opvallen

  1. to stand out
    Hij valt graag op. ― He likes to stand out.
  2. (impersonal) to notice
    Het was me niet opgevallen. ― I didn't notice.

Conjugation

Conjugation of opvallen (strong class 7, separable)
infinitive opvallen
past singular viel op
past participle opgevallen
infinitive opvallen
gerund opvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val op viel op opval opviel
2nd person sing. (jij) valt op, val op2 viel op opvalt opviel
2nd person sing. (u) valt op viel op opvalt opviel
2nd person sing. (gij) valt op vielt op opvalt opvielt
3rd person singular valt op viel op opvalt opviel
plural vallen op vielen op opvallen opvielen
subjunctive sing.1 valle op viele op opvalle opviele
subjunctive plur.1 vallen op vielen op opvallen opvielen
imperative sing. val op
imperative plur.1 valt op
participles opvallend opgevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.