opvouwen

Dutch

Etymology

From op +‎ vouwen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧vou‧wen

Verb

opvouwen

  1. to fold, to furl

Conjugation

Conjugation of opvouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive opvouwen
past singular vouwde op
past participle opgevouwen
infinitive opvouwen
gerund opvouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vouw op vouwde op opvouw opvouwde
2nd person sing. (jij) vouwt op, vouw op2 vouwde op opvouwt opvouwde
2nd person sing. (u) vouwt op vouwde op opvouwt opvouwde
2nd person sing. (gij) vouwt op vouwde op opvouwt opvouwde
3rd person singular vouwt op vouwde op opvouwt opvouwde
plural vouwen op vouwden op opvouwen opvouwden
subjunctive sing.1 vouwe op vouwde op opvouwe opvouwde
subjunctive plur.1 vouwen op vouwden op opvouwen opvouwden
imperative sing. vouw op
imperative plur.1 vouwt op
participles opvouwend opgevouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.