opvullen

Dutch

Etymology

op + vullen

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opvullen

  1. to fill up

Conjugation

Conjugation of opvullen (weak, separable)
infinitive opvullen
past singular vulde op
past participle opgevuld
infinitive opvullen
gerund opvullen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vul op vulde op opvul opvulde
2nd person sing. (jij) vult op, vul op2 vulde op opvult opvulde
2nd person sing. (u) vult op vulde op opvult opvulde
2nd person sing. (gij) vult op vulde op opvult opvulde
3rd person singular vult op vulde op opvult opvulde
plural vullen op vulden op opvullen opvulden
subjunctive sing.1 vulle op vulde op opvulle opvulde
subjunctive plur.1 vullen op vulden op opvullen opvulden
imperative sing. vul op
imperative plur.1 vult op
participles opvullend opgevuld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.