opwachten

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ wachten (“to wait”).

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧wach‧ten

Verb

opwachten

  1. to waylay (to lie in wait for and attack from ambush)

Conjugation

Conjugation of opwachten (weak, separable)
infinitive opwachten
past singular wachtte op
past participle opgewacht
infinitive opwachten
gerund opwachten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular wacht op wachtte op opwacht opwachtte
2nd person sing. (jij) wacht op wachtte op opwacht opwachtte
2nd person sing. (u) wacht op wachtte op opwacht opwachtte
2nd person sing. (gij) wacht op wachtte op opwacht opwachtte
3rd person singular wacht op wachtte op opwacht opwachtte
plural wachten op wachtten op opwachten opwachtten
subjunctive sing.1 wachte op wachtte op opwachte opwachtte
subjunctive plur.1 wachten op wachtten op opwachten opwachtten
imperative sing. wacht op
imperative plur.1 wacht op
participles opwachtend opgewacht
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.