opwekken

Dutch

Etymology

From op +‎ wekken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opwekken

  1. to generate
  2. to excite, stimulate

Conjugation

Conjugation of opwekken (weak, separable)
infinitive opwekken
past singular wekte op
past participle opgewekt
infinitive opwekken
gerund opwekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular wek op wekte op opwek opwekte
2nd person sing. (jij) wekt op, wek op2 wekte op opwekt opwekte
2nd person sing. (u) wekt op wekte op opwekt opwekte
2nd person sing. (gij) wekt op wekte op opwekt opwekte
3rd person singular wekt op wekte op opwekt opwekte
plural wekken op wekten op opwekken opwekten
subjunctive sing.1 wekke op wekte op opwekke opwekte
subjunctive plur.1 wekken op wekten op opwekken opwekten
imperative sing. wek op
imperative plur.1 wekt op
participles opwekkend opgewekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: wek op

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.