opzoeken

Dutch

Etymology

From op +‎ zoeken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opzoeken

  1. to visit
  2. to seek, look for
  3. to look up (e.g. in a directory)

Conjugation

Conjugation of opzoeken (weak with past in -cht, separable)
infinitive opzoeken
past singular zocht op
past participle opgezocht
infinitive opzoeken
gerund opzoeken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zoek op zocht op opzoek opzocht
2nd person sing. (jij) zoekt op, zoek op2 zocht op opzoekt opzocht
2nd person sing. (u) zoekt op zocht op opzoekt opzocht
2nd person sing. (gij) zoekt op zocht op opzoekt opzocht
3rd person singular zoekt op zocht op opzoekt opzocht
plural zoeken op zochten op opzoeken opzochten
subjunctive sing.1 zoeke op zochte op opzoeke opzochte
subjunctive plur.1 zoeken op zochten op opzoeken opzochten
imperative sing. zoek op
imperative plur.1 zoekt op
participles opzoekend opgezocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.