orbăcăciune

Romanian

Etymology

From orbeca +‎ -ciune.

Noun

orbăcăciune f (plural orbăcăciuni)

  1. (obsolete) fumbling

Declension

Declension of orbăcăciune
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative orbăcăciune orbăcăciunea orbăcăciuni orbăcăciunile
genitive-dative orbăcăciuni orbăcăciunii orbăcăciuni orbăcăciunilor
vocative orbăcăciune, orbăcăciuneo orbăcăciunilor

References

  • orbăcăciune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN