ordynacja

See also: ordynacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin ōrdinātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔr.dɘˈna.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: or‧dy‧na‧cja

Noun

ordynacja f (related adjective ordynacyjny)

  1. (Roman Catholicism) ordinance (religious practice or ritual prescribed by the church)
  2. (law) entail, fee tail (estate in land in common law wherein the land is inherited)
  3. (law) ordinance (edict, decree, order)

Declension

Declension of ordynacja
singular plural
nominative ordynacja ordynacje
genitive ordynacji ordynacji/ordynacyj (archaic)
dative ordynacji ordynacjom
accusative ordynację ordynacje
instrumental ordynacją ordynacjami
locative ordynacji ordynacjach
vocative ordynacjo ordynacje
verbs

Further reading

  • ordynacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ordynacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.