osvědčený
Czech
Etymology
From osvědčit + -ený.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈosvjɛt͡ʃɛniː]
Adjective
osvědčený (comparative osvědčenější, superlative nejosvědčenější, adverb osvědčeně)
- time-tested, proven
- osvědčený recept ― (please add an English translation of this usage example)
- osvědčený postup ― (please add an English translation of this usage example)
Declension
| singular | ||||
|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | ||
| animate | inanimate | |||
| nominative | osvědčený | osvědčená | osvědčené | |
| genitive | osvědčeného | osvědčené | osvědčeného | |
| dative | osvědčenému | osvědčené | osvědčenému | |
| accusative | osvědčeného | osvědčený | osvědčenou | osvědčené |
| locative | osvědčeném | osvědčené | osvědčeném | |
| instrumental | osvědčeným | osvědčenou | osvědčeným | |
| plural | ||||
| masculine | feminine | neuter | ||
| animate | inanimate | |||
| nominative | osvědčení | osvědčené | osvědčená | |
| genitive | osvědčených | |||
| dative | osvědčeným | |||
| accusative | osvědčené | osvědčená | ||
| locative | osvědčených | |||
| instrumental | osvědčenými | |||
Further reading
- “osvědčený”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “osvědčený”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “osvědčený”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025