otępiały

Polish

Etymology

From otępieć +‎ -ły.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔ.tɛmˈpja.wɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -awɘ
  • Syllabification: o‧tę‧pia‧ły

Adjective

otępiały (comparative bardziej otępiały, superlative najbardziej otępiały, derived adverb otępiale)

  1. stulted, dull-witted, stupefied

Declension

Declension of otępiały (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative otępiały otępiała otępiałe otępiali otępiałe
genitive otępiałego otępiałej otępiałego otępiałych
dative otępiałemu otępiałej otępiałemu otępiałym
accusative otępiałego otępiały otępiałą otępiałe otępiałych otępiałe
instrumental otępiałym otępiałą otępiałym otępiałymi
locative otępiałym otępiałej otępiałym otępiałych

Verb

otępiały

  1. third-person plural nonvirile past of otępieć

Further reading

  • otępiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otępiały in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.