overtreffen

Dutch

Etymology

From over- +‎ treffen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌoː.vərˈtrɛ.fə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛfən

Verb

overtreffen

  1. (transitive) to outdo, surpass
    Synonym: overtoepen

Conjugation

Conjugation of overtreffen (strong class 3b, prefixed)
infinitive overtreffen
past singular overtrof
past participle overtroffen
infinitive overtreffen
gerund overtreffen n
present tense past tense
1st person singular overtref overtrof
2nd person sing. (jij) overtreft, overtref2 overtrof
2nd person sing. (u) overtreft overtrof
2nd person sing. (gij) overtreft overtroft
3rd person singular overtreft overtrof
plural overtreffen overtroffen
subjunctive sing.1 overtreffe overtroffe
subjunctive plur.1 overtreffen overtroffen
imperative sing. overtref
imperative plur.1 overtreft
participles overtreffend overtroffen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms