páskafriður

Icelandic

Etymology

From páskar (Easter) +‎ friður (peace).

Noun

páskafriður m (genitive singular páskafriðar, no plural)

  1. (historical, Catholicism) Truce of God around Easter (feuding being prohibited by the Church from the last Sunday before Lent until the 8th day of Easter)

Declension

Declension of páskafriður (sg-only masculine, based on friður)
singular
indefinite definite
nominative páskafriður páskafriðurinn
accusative páskafrið páskafriðinn
dative páskafriði páskafriðnum, páskafriðinum1
genitive páskafriðar páskafriðarins

1Less common.

References

  • Torfi H. Tulinius (1996) “Guðs lög í verkum Snorra Sturlusonar”, in Ný saga[1], pages 33-34