panka
Estonian
Noun
panka
French
Alternative forms
Pronunciation
- IPA(key): /pɑ̃.ka/
Noun
panka m (plural pankas)
Further reading
- “panka” in Émile Littré, Dictionnaire de la langue française, 1872–1877.
- “panka”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Ingrian
Etymology
From Proto-Finnic *panka. Cognates include Finnish panka and dialectal Estonian pang.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈpɑŋkɑ/, [ˈpɑŋk]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈpɑŋkɑ/, [ˈpɑŋɡ̊ɑ]
- Rhymes: -ɑŋk, -ɑŋkɑ
- Hyphenation: pan‧ka
Noun
panka
Declension
Declension of panka (type 3/kana, nk-ng gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | panka | pangat |
genitive | pangan | pankoin |
partitive | pankaa | pankoja |
illative | pankaa | pankoi |
inessive | pangaas | pangois |
elative | pangast | pangoist |
allative | pangalle | pangoille |
adessive | pangaal | pangoil |
ablative | pangalt | pangoilt |
translative | pangaks | pangoiks |
essive | pankanna, pankaan | pankoinna, pankoin |
exessive1) | pankant | pankoint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
Derived terms
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 383
Swedish
Adjective
panka
- inflection of pank:
- definite singular
- plural