percutiens
Latin
Etymology
Present participle of percutiō.
Participle
percutiēns (genitive percutientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | percutiēns | percutientēs | percutientia | ||
| genitive | percutientis | percutientium | |||
| dative | percutientī | percutientibus | |||
| accusative | percutientem | percutiēns | percutientēs percutientīs |
percutientia | |
| ablative | percutiente percutientī1 |
percutientibus | |||
| vocative | percutiēns | percutientēs | percutientia | ||
1When used purely as an adjective.