periclitatio
Latin
Etymology
From perīclitor (“try, prove, test”) + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛ.riː.klɪˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pe.ri.kliˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
perīclitātiō f (genitive perīclitātiōnis); third declension
- A trying; trial, experiment, test.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | perīclitātiō | perīclitātiōnēs |
| genitive | perīclitātiōnis | perīclitātiōnum |
| dative | perīclitātiōnī | perīclitātiōnibus |
| accusative | perīclitātiōnem | perīclitātiōnēs |
| ablative | perīclitātiōne | perīclitātiōnibus |
| vocative | perīclitātiō | perīclitātiōnēs |
Synonyms
- (experiment, trial): experientia, experīmentum, perīculum, tentāmentum, tentātiō
Related terms
Descendants
- → English: periclitation
- → French: périclitation
- → Portuguese: periclitação
References
- “periclitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “periclitatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- periclitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- periclitatio in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016