peritum
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pereō (“perish, vanish”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpɛ.rɪ.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpɛː.ri.t̪um]
Participle
peritus (feminine perita, neuter peritum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | peritus | perita | peritum | peritī | peritae | perita | |
| genitive | peritī | peritae | peritī | peritōrum | peritārum | peritōrum | |
| dative | peritō | peritae | peritō | peritīs | |||
| accusative | peritum | peritam | peritum | peritōs | peritās | perita | |
| ablative | peritō | peritā | peritō | peritīs | |||
| vocative | perite | perita | peritum | peritī | peritae | perita | |
Verb
peritum
- accusative supine of pereō