pléisiúr

Irish

Etymology

From Early Modern English pleasur, plesur, from Middle English plaisir (pleasure), from Old French plesir, plaisir (to please), from Latin placeō (to please, to seem good), from the Proto-Indo-European *pleh₂-k- (wide and flat).

Pronunciation

  • (Munster) IPA(key): /pʲlʲeːˈʃuːɾˠ/
  • (Connacht) IPA(key): /ˈpʲlʲeːʃuːɾˠ/
  • (Ulster) IPA(key): /ˈpʲlʲeːʃuɾˠ/

Noun

pléisiúr m (genitive singular pléisiúir, nominative plural pléisiúir)

  1. pleasure

Declension

Declension of pléisiúr (first declension)
bare forms
singular plural
nominative pléisiúr pléisiúir
vocative a phléisiúir a phléisiúra
genitive pléisiúir pléisiúr
dative pléisiúr pléisiúir
forms with the definite article
singular plural
nominative an pléisiúr na pléisiúir
genitive an phléisiúir na bpléisiúr
dative leis an bpléisiúr
don phléisiúr
leis na pléisiúir

Derived terms

  • pléisiúrtha (pleasurable, adjective)

Mutation

Mutated forms of pléisiúr
radical lenition eclipsis
pléisiúr phléisiúr bpléisiúr

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading