placiturus

Latin

Etymology

Future active participle of placeō.

Participle

placitūrus (feminine placitūra, neuter placitūrum); first/second-declension participle

  1. about to please, satisfy etc.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative placitūrus placitūra placitūrum placitūrī placitūrae placitūra
genitive placitūrī placitūrae placitūrī placitūrōrum placitūrārum placitūrōrum
dative placitūrō placitūrae placitūrō placitūrīs
accusative placitūrum placitūram placitūrum placitūrōs placitūrās placitūra
ablative placitūrō placitūrā placitūrō placitūrīs
vocative placitūre placitūra placitūrum placitūrī placitūrae placitūra