plumatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of plūmō
Participle
plūmātus (feminine plūmāta, neuter plūmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | plūmātus | plūmāta | plūmātum | plūmātī | plūmātae | plūmāta | |
| genitive | plūmātī | plūmātae | plūmātī | plūmātōrum | plūmātārum | plūmātōrum | |
| dative | plūmātō | plūmātae | plūmātō | plūmātīs | |||
| accusative | plūmātum | plūmātam | plūmātum | plūmātōs | plūmātās | plūmāta | |
| ablative | plūmātō | plūmātā | plūmātō | plūmātīs | |||
| vocative | plūmāte | plūmāta | plūmātum | plūmātī | plūmātae | plūmāta | |
References
- “plumatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “plumatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "plumatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)