pospolity
Polish
Etymology
From pospołu (“commonly”, adverb) + -ity.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔ.spɔˈli.tɘ/
Audio: (file) - Rhymes: -itɘ
- Syllabification: po‧spo‧li‧ty
Adjective
pospolity (not comparable, no derived adverb)
- common (found in large numbers or in a large quantity)
- Synonym: powszechny
- ordinary, common
- Synonym: zwykły
Declension
Declension of pospolity (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | pospolity | pospolita | pospolite | pospolici | pospolite | |
genitive | pospolitego | pospolitej | pospolitego | pospolitych | ||
dative | pospolitemu | pospolitej | pospolitemu | pospolitym | ||
accusative | pospolitego | pospolity | pospolitą | pospolite | pospolitych | pospolite |
instrumental | pospolitym | pospolitą | pospolitym | pospolitymi | ||
locative | pospolitym | pospolitej | pospolitym | pospolitych |